Meteori – lebdeće kamenje

U neposrednoj blizini Kalampake, iznad tesalijske ravnice nalazi se nestvaran i jedinstven prirodni fenomen. Gledajući izdaleka, oko hiljadu visokih stena liči na okamenjenu šumu i izaziva osećaj nestvarnosti. I upravu na tom mestu pravoslavni monasi našli su svoje utočište.

Ne zna se tačno kada se monaštvo pojavilo u ovoj oblasti, ali se pouzdano zna da je ono doživelo procvat u 14. veku kada su srpski vladari koji su tada vladali Tesalijom, dali mnoštvo privilegija ovom mestu. U ovom periodu jedan značajni monah po imenu Atanasije dolazi sa Svete Grore  i osniva prvi manastir na steni visokoj preo 600 metara. Atanasije stenu naziva Meteoro s obzirom da se činilo kao da visi između neba i zemlje. Atanasije okuplja monahe sa okolnih stena i osniva bratstvo i postavlja osnove zajedničkog monaškog života.

Kada se Atanasijev prijatelj, Jovan Uroš, sin Simeona Uroša naslednika srpskog vladara Stefana Dušana, zamonašio pod imenom Joasaf, zajedno su manastir doveli do vrhunca. Hram je oslikan predivnim freskama i izgrađene su druge građevime kao što je bolnica, cisterna za vodu, kelije, kule, … Monaška zajednica je rasla i proširivala svetilište. Nakon smrti, Joasifa i Atanasije su proglašeni svecima.

I drugi monasi dolaze i osnivaju svoje zajednice. Još jedan veliki manastir na obližnjoj visokoj steni osnovao je monah Varleaam. Manastir se neprestano razvijao i dograđivao tako da je završen tek 200 godina kasnije.

Meteori postaju centar monaškog života. Zajednice se razvijaju i grade se novi manastiri. Ali nakon procvata od 17. veka sledi pad i opadanje broja monaha. Danas sa radom nastavlja svega šest manastira.